Która mama nie kocha swojego dziecka najmocniej na świecie? Staram się okazywać miłość poprzez czułość oraz dbanie o zdrowie i bezpieczeństwo, ale także upiększanie świata dookoła. Trudno w dzisiejszych czasach nie przesłodzić pokoju dziewczynki i nie przesadzić z dodatkami, gdy tyle pięknych rzeczy woła: kup mnie, przecież znajdziesz miejsce!

Przyznaję, mam słabość do dziecięcych bibelotów, ale głównie staram się inwestować w...pobudzające wyobraźnię książki. Jednym z ulubionych zajęć Łucji jest czytanie (a właściwie słuchanie), a ja uwielbiam wyszukiwać ciekawe pozycje dla mojej dwulatki. Książki wysypują się z każdego kąta jej pokoju, są na półce, parapecie, regaliku, a te anglojęzyczne zajmują cały regał w przedpokoju. Od dłuższego czasu szukam oryginalnej biblioteczki, bo obecny regał jest już zbyt mało pojemny.

Sporo się zmieniło odkąd pisałam prezentownik książkowy dla dziecka 18 m+. Od dłuższego czasu na tapecie są u nas serie "Kicia Kocia", "Basia i Franek", "Świnka Peppa", "Wielka Księga Maszy i Niedźwiedzia", ale także doroślejsze książki jak odkryta ostatnio "Miłość". Wzruszam się na każdej stronie zadając Łucji poważne pytania jak: "myślisz, że mama kocha swoje dziecko, gdy się złości?".

Niech będzie, nie samymi książkami człowiek żyje, czasem trzeba machnął pędzlem i coś zmienić. Stołeczek z działki zyskał rolę stolika pod lampkę i nowy kolor, identyczny jak ten półki na książki. Te małe zwierzaki to niewielka część zabawek jeszcze z mojego dzieciństwa. Moja mama przechowywała je pieczołowicie przez lata, by teraz cieszyły kolejne pokolenie. Reszta kolekcji śpi w szufladkach i coraz częściej staje się elementem zabaw. Czyżby to już pora na domek dla nich?

No właśnie, kto kocha równie mocno jak babcia? Gdy pokazałam mamie na inspiracji robione na drutach poszewki zadeklarowała się wydziergać literę "Ł". Jak zwykle chwilę trwało, by udało mi się dokończyć projekt i przerobić robótkę na poszewkę, ale niezmiernie cieszę się z efektu. Mama już czeka na sygnał jaką literkę teraz robić, a ja kończę kolejne DIY z motywem inicjałów, tym razem do sypialni.

Też macie w domu mole książkowe? Co czytają teraz Wasze dzieci? Jestem bardzo ciekawa zwłaszcza ulubionych pozycji dwulatków.

Ściskam i do następnego,

Staram się pokazywać na blogu jak najlepsze zdjęcia, ciekawe stylizacje i to, co mnie inspiruje oraz o czym marzę. Dziś będzie inaczej. Zobaczycie kilka słabszych zdjęć i wersji naszego pokoju dziennego, które nie do końca mi leżały. Nie chce się wierzyć, że tak wyglądał ten sam salon zaledwie kilka lat temu. Chcę Wam jednak pokazać, że nawet jeśli droga wydaje się długa, a cel trudny do osiągnięcia, to warto do niego dążyć i spełniać swoje marzenia. Nie ma sensu męczyć się we wnętrzu, którego nie lubimy. Jeśli coś mi nie pasuje to sama maluję ściany i wystawiam niepasujące meble na sprzedaż. Malowanie to nic trudnego, a meble zwykle szybko znajdują kupca.

Będzie też inaczej niż w poprzednich wpisach z cyklu, a pokazywałam Wam już zmiany w sypialni, kuchni i jadalni. Zacznę od wersji aktualnej i będziemy się cofać. Na końcu wersja z 2010 roku dla najwytrwalszych. Pod datami znajdziecie więcej zdjęć każdej wersji.

Ostatnio niewiele się zmienia, jedynie roślinność, ale mam już kolejne pomysły. Planuję zmianę dywanu, może i lampy albo...zasłony?

Aktualne zdjęcie via mój Instagram

Maj 2016

Wtedy to ściany po prawie 6 latach odzyskały biel, stanął nowy fotel i komoda pamiętająca czasy PRL.

Kwiecień 2016

Pokój w pełnej gotowości na przyjęcie 20 gości na drugie urodziny Łucji.

Styczeń 2016

Sofa zyskała nowe pokrycie, a salon zupełnie inny, jaśniejszy wygląd.

Grudzień 2015

Świąteczny (nie ostatni w zestawieniu) salon jeszcze z ciemnym pokrowcem kanapy.

Wrzesień 2015

Zmieniły się nie tylko dodatki, jak stolik po prababci czy lampa, to także pierwsza sesja nowym obiektywem do aparatu.

Kwiecień 2015

Wtedy w salonie stanęła nowa kanapa i tymczasowy stolik. Zastanawiałam się czy zostawić kredens - dzięki Waszym radom trafił do nowych właścicieli. Wisiał też poprzedni zdobiony żyrandol.

listopad 2014

Niby biało, niby szaro, a zgadza się tylko dywan i półka nad kanapą. Pomyśleć, że nie minęły jeszcze dwa lata! Niedługo potem przenieśliśmy też biuro na prawo od kanapy, bo zrobić pokój Łucji.

Luty 2014

Wiosna w lutym w naszym pokoju dziennym. Ta wersja najmniej mi się podoba, a wszystko wydaje mi się z innej bajki.

Grudzień 2013

Boże Narodzenie i oświetlenie na zimowe wieczory.

pierwsza połowa 2013 - czasy przedblogowe

Choć ten styl dawno  mi się znudził to całe wnętrze wyglądało spójnie i ciepło.

Jak było wcześniej? 

Grudzień 2010 vs sierpień 2016

Ostatnie zdjęcie, jakie znalazłam w archiwum komputera, bo wprowadziliśmy się w lipcu 2009. Kanapa ta sama, ale w granatowym obiciu. Wtedy też stanął kredens, ale brakowało dodatków. We wrześniu przemalowałam męczący beżowy na gołębioszary. 

Są ludzie, którzy całe życie szukają swojego miejsca na ziemi. Tułaczka po świecie nie jest dla mnie. Od urodzenia mieszkam w jednej dzielnicy i jest mi tu dobrze. Tu też jako dziecko nagromadziłam wspomnień na działce w środku miasta na terenie Państwowych Ogródków Działkowych. Tu z siostrą miałyśmy swoje ulubione drzewo "Królową Mrówek", zajadałyśmy się zbiorami pieczołowicie hodowanymi przez dziadka, tu spędzałyśmy część lata. Niedawno dziadek zbliżający się do 90 urodzin przekazał działkę moim rodzicom, którzy mają zupełnie inne pomysły na zagospodarowanie tej przestrzeni. Nie ma już grządek z warzywami, choć została część sadu: krzaki malin, borówki, jabłonki, morela. W czerwcu zbieraliśmy truskawki, czekamy na plony winorośli. Jest dużo zieleni i przestrzeni oraz miejsce do celebrowania posiłków.

Z każdym wypadem robi się coraz przytulniej i odhaczamy kolejne punkty. Wkładamy w działkę mnóstwo serca i pracy, ale ileż jeszcze jest tu do zrobienia! Mamy już plany rozpisane włącznie z przyszłym latem, kiedy to czeka nas m.in. szlifowanie i malowanie domku.  Łucja w końcu ma swoje miejsce, którego brakuje mieszkając w bloku. Na razie spędza czas w piaskownicy gotując zupy i robiąc inne piaskowe potrawy, ale także "pomaga" przy pracy. W przyszłości marzy mi się drewniany domek dla dzieci (aaa, dzieci!), ale to jeszcze odległe plany.

Działka to także spore wydatki. Tu i ówdzie widzę przyniesione z domu fotele, konewkę czy balię na truskawki. Powtarzam też rodzicom, by zachowali jak najwięcej pierwotnego klimatu. Lubię beton, stare dechy, metal, nawet ten zardzewiały. Nowe nie zawsze znaczy lepsze. Początkowo byłam przeciwna pozostawieniu starej wanny, ale po malowaniu szarym środkiem na rdzę zaczęła się wpisywać w klimat i nawet mi się podoba.



Obdrapańce cieszą oko bardziej niż świeżo pomalowane. Kwitnie róża, lawenda i kilka innych gatunków kwiatów.









Ten stary drewniany stołek przygarnęłam jakiś czas temu. Przez pewien okres stał na balkonie. Długo szkoda mi było go przerabiać, ale w końcu podjęłam decyzję o malowaniu. Na pewno pokażę Wam go wkrótce w nowej roli i kolorystyce.


Ciekawa jestem, ile z Was na takie miejsce. Blisko czy daleko, ale  będące odskocznią, zwłaszcza, jeśli się nie ma ogródka.

Przesyłam uściski,