Jak Wam mija długi weekend? Jest naprawdę długi czy pracujący? Też macie tak, że jak zbliżają się dni wolne to planujecie sobie mnóstwo rzeczy do zrobienia? Tzn. czy tylko ja nie umiem wypoczywać? Wczorajszy dzień miał być dniem lenistwa, a był dniem pracusia. Bo tu ciasto z rabarbarem, tu pstrąg ze szpinakiem, tu zupa botwinkowa, a z drugiej strony poszło w ruch szydełko  i pędzle też. Ale nie wszystko na raz.

Pamiętacie motki, które pokazywałam niedawno? Tak, jak większość z Was przypuszczała, wyżyłam się na starych bawełnianych koszulkach i zrobiłam z nich tzw. zpagetti. Pocięłam ich około 8, a następne czekają już w kolejce. Oczywiście mogłam pójść na łatwiznę i kupić gotowy motek, ale to jednak nie to samo. W planach od początku miałam siedzisko na nowe krzesełko, tylko nie przypuszczałam, że tak szybko je zrealizuję, bo tnąc koszulki nie wiedziałam, że przesyłka dotrze lada dzień. Początki były trudne – jeśli kiedyś robiłam na szydełku, to było to w podstawówce na technice. Korzystałam z niemieckojęzycznego tutoriala z youtube’a, tylko że nigdy w życiu nie uczyłam się niemieckiego. Z tego też względu pruciu nie było końca. Dziergałam i prułam i tak kilka razy aż nabrałam wyczucia. Tu pierwsza przymiarka, okazało się jednak, że za gęsto robiłam oczka. Potem zaczęłam od ciemniejszego szarego.

A to efekt końcowy z dwóch t-shirtów. A może i nie końcowy, bo waham się, czy nie zrobić dwustronnej poduszki z wypełnieniem. Co sądzicie?

Nie oszukujmy się, nie jest to jakieś oszałamiające dzieło, ale wygląda mniej więcej tak, jak to sobie wyobraziłam. Cały proces szydełkowania jest dosyć przyjemny, szybko widać efekty i można zrobić różne rzeczy.

Od jakiegoś czasu chodziło za mną ciasto rabarbarowe, zwłaszcza, że na blogach wysyp apetycznych zdjęć i    przepisów wartych zanotowania. W zeszły weekend zajadaliśmy się ciastem u teściów, a wczoraj sama upiekłam. Najlepiej smakuje ze szklanką mleka, a jesienią ten sam przepis wykorzystuję do śliwek.

P.S. U nas piękne słońce!

pozdrowienia,

Witajcie,

Czy mi się wydaje, czy zaczyna się rozjaśniać? Mam nadzieję, że tak, bo przecież na horyzoncie kolejny długi weekend. I choć w planach pędzel, farby i szydełko, to z pewnością wybiorę się też na łono natury.

Wysypały u mnie kolejne nowości, ale ponieważ nie miałam jeszcze czasu ich sfotografować, to na prośbę jednej z czytelniczek będzie znowu o mojej łazience. Cztery lata temu urządziliśmy ją w stylu retro i nadal bardzo dobrze się w niej czuję. Najnowszym nabytkiem jest lampka-harmonijka, którą uwielbiam. I choć nie daje rozproszonego światła, tak jak poprzednia, która miała wybuchające żarówki (sic!), i nie wszyscy uważają, że pasuje (nie znają się ;), to nie zamieniłabym jej na żadną inną. 

Pamiętacie mojego zagadkowego kwiatka? Sprawił sporo problemów, ale w końcu posypały się poprawne odpowiedzi. Pierwsza była podała Ystin, którą chciałabym wyróżnić jakimś moim wyrobem handmade.

A tak mój stefanotis wyglądał pod koniec zeszłego tygodnia. Lada dzień pierwsze kwiaty się otworzą, już czekam z aparatem.





Cieszę się , że spodobało Wam się moje nowe krzesło i kąt jadalny. Wasze komentarze i wizyty wywołują uśmiech na mojej twarzy :-).

Udanego długiego weekendu i pięknej pogody,

Witajcie!

Pogoda nas nie rozpieszcza, mam wrażenie, że przez ostatnią dobę padało bez przerwy. Mam nadzieję, że się rozpogodzi, bo dziś zawitaliśmy do teściów, a jutro wybieramy się na komunię.

Kilka dni temu pisałam o radości, jaką sprawiła mi przesyłka z Westwing. Kiedy  siostra podesłała mi linka do krzeseł, o których wcześniej rozmawiałyśmy i obie uwielbiamy, nie mogłam się nie skusić, zwłaszcza, że a) cena była atrakcyjna, b) miałyśmy zniżkę, c) trwał tydzień darmowej dostawy. Wymarzone krzesło zamówiłam pod koniec kwietnia mając świadomość, że termin dostawy to pierwsza połowa czerwca. Ba, byłam nastawiona, że może się opóźnić ze względu na różne komentarze, które przeczytałam w Internecie, ale mimo tego nie zrezygnowałam z zakupu. Przesyłka dotarła 21 maja, a moje obawy zamieniły się w radość – jestem nim absolutnie zachwycona. Nawet moja mama, która odwodziła mnie od kupna stwierdziła: dlaczego kupiłaś tylko jedno? Tylko, że ja mam w planach każde krzesło inne :-).

Przy okazji chciałam Wam przedstawić mój kąt jadalny, który graniczy z kuchnią i pokojem dziennym. Półkę już znacie. Stół z krzesłami to ogromnie popularny Jokkmokk z Ikei. Stół jest trochę przerobiony, toczone nogi pochodzą od innego stołu, który miał bardzo zniszczony blat z płyty pilśniowej. Obecnie, po ok. 4 latach użytkowania blat jest trochę zniszczony, zastanawiam się, jak go odnowić, bo nie posiadam specjalistycznego sprzętu, a sam papier ścierny to za mało.

Nikomu nie udało się podać nazwy oprawcy storczyka. To może to zdjęcie pomoże? Od dwóch lat się zastanawiam, jak ten kwiat to zrobił? Toż to jakiś kaskader :D

A to mój nowy nabytek za przysłowiowe grosze, pewnie już ostatni zakup we Flo.



Wczoraj spotkała mnie ogromna niespodzianka, bo sporo przed przewidywanym terminem dotarła do mnie duża przesyłka. Bardzo się z niej cieszę. Tu mała zapowiedź:

Maj kojarzy mi się z jeszcze jedną rośliną, tym razem doniczkową, która u mnie kwitnie raz do roku, właśnie w maju. Zdjęcie niezbyt aktualne, ale bardzo mnie ten widok rozbawił. Ktoś poznaje, co oplotło storczyka?

Niedawno pisałam o początkach sezonu balkonowego. Nadal nie kupiłam żadnego siedziska, więc na razie służy nam fotel wiklinowy, który przywędrował z sypialni. I znowu mam dylemat: malować na biało, nie malować? Dzięki Waszym radom donice na razie zostały surowe. Za to w końcu przemalowałam wiekową skrzynię, w której trzymam dodatkowe doniczki i ziemię. W zeszłym roku otrzymała niebieskie ubranko, bo akurat miałam taki pigment, ale nie podobał mi się ten odcień i wprost nie mogłam się doczekać, żeby ją przebrać. Przy okazji nowa „stylówa” trafiła się też sosnowej komodzie na narzędzia z Ikei.

W kącie rośnie mały bukszpan, a surfinie i bratki w donicach mocno podrosły od ostatnich zdjęć. Pozostałe rośliny są jeszcze malutkie, jestem bardzo ciekawa, jak balkon będzie wyglądał pod koniec lata.

Mam jeszcze dylemat dotyczący podłogi. Spółdzielnia „uszczęśliwiła” mnie beżowymi płytkami, które chciałabym jakoś ukryć. Pewnie w tym roku jeszcze takie zostaną, ale moje myśli już krążą wokół potencjalnych rozwiązań.

Miłego tygodnia,

Witajcie!

Czy macie manie kolekcjonowania? Ja od zawsze lubiłam gromadzić rozmaite przedmioty. Na pewno mam to po mamie, bo ona też od zawsze coś zbiera. To chyba domena ludzi uporządkowanych i cierpliwych, lubiących wyszukiwać nowe okazy. Od jakiegoś czasu staram się nic nie gromadzić, ale jednak w łazience mam coś w rodzaju kolekcji tabliczek z napisami. Nie wszystkie tabliczki są „prawdziwe”, niektóre to zalaminowane wydruki, które kiedyś może wymienię na metalowe tabliczki. Czasem nawet, jak chcę jakąś kupić to okazuje się, że jest za duża albo zwyczajnie nie warta swojej ceny. Ponieważ mania zbieractwa już mi nie doskwiera, moja kolekcja rozwija się w swoim nieśpiesznym tempie.

A propos kolekcjonowania, mam też całkiem sporo magazynów wnętrzarskich. Ostatnio, ze względu na to, że troszkę zaniemogłam zdrowotnie mam czas, żeby do nich wrócić i odkryć pewne rzeczy na nowo. Głowę mam już pełną pomysłów, a niewiele możliwości na zrealizowanie ich. Zaczęłam jednak coś tworzyć i na pewno pochwalę się efektem końcowym.

Ściskam,

A to lawenda. Sporo jej brakuje do tej sprzed dwóch lat, ale jest jeszcze młoda, więc mam nadzieję, że urośnie. Poniżej zdjęcia porównawcze :)

Co roku balkon wygląda podobnie, ale w końcu i tu zapragnęłam zmian. Różne pomysły chodzą mi po głowie, głownie dzięki licznym inspiracjom i zdjęciom na blogach. Drewniany stolik wrócił do babci, więc szukam zastępcy. Zamiast składowiska mebli w spadku chciałabym jakąś ławkę lub wygodne siedzisko, ale nie znalazłam jeszcze takiej, która by mi pasowała.

Do usłyszenia wkrótce,