Ponoć „szczęśliwi czasu nie liczą”. Potwierdzacie to powiedzenie? W czasach, w których żyjemy, każda minuta jest na wagę złota i pewnie większość z Was korzysta z zegarów w smartfonach. Ja także, ale nie biegam z telefonem po całym domu i lubię mieć zegar w każdym pomieszczeniu, żeby szybko sprawdzić np. ile mam czasu do wyjścia czy jak długo Łucja śpi.

Ostatnio szukałam ciekawego zegara do przedpokoju, lecz kiedy dotarł okazało się, że jest optycznie za duży do tego pomieszczenia. Tak mi się jednak spodobał, że szkoda mi go było zwracać i znalazłam dla niego miejce w sypialni. Uprzedzając Wasze obawy - Łucja nie śpi w łóżeczku i nie boję się, że spadnie, bo wisi na haku.

Nadal brakowało mi zegara przedpokoju, bo poprzedni był z kolei za mały. Poratowała mnie mama zegarem z wyprzedaży za grosze. Nie pasował mi kolorystycznie, więc postanowiłam go przerobić. Jak wyglada w przedpokoju pokażę, jak wprowadzę jeszcze kilka zmian. Na razie na Instagramie możecie podejrzeć, jak się prezentuje to pomieszczenie w bieli.

Jak przerobić zegar?

- Rozłóż go na części i pomaluj obudowę farbą w sprayu na dowolny kolor.

- Jeśli masz ochotę przemaluj także wskazówki, ale upewnij się, czy można je zdjąć bez uszkodzenia mechanizmu. Ja użyłam do tego markera Sharpie, bo obawiałam się, że za dużo farby obciąży wskazówki i nie będą poprawnie działać. Nie mam jednak pewności, czy by tak było.

- Zrób tarczę lub wybierz jedną poniżej. Zmierz średnicę zegara i wydrukuj tarczę w odpowiednim rozmiarze. Wytnij środek i przyklej w kilku miejscach taśmą dwustronną.

- Voila! Ciesz się zupełnie nowym zegarem.

W sypialni wcześniej wisiał taki sam zegar w ładnym miętowym odcieniu. Średnio tam pasował po zmianach, zdecydowanie lepiej mu w pokoju Łucji. W tym przypadku obudowę zostawiłam w spokoju, zmieniłam jedynie tarczę i przemalowałam wskazówki.

Długo nie mogłam się zdecydować na zmianę podłogi na balkonie, choć nie pałałam do niej miłością od samego początku. Z dostępnych rozwiązań i Waszych rad na Facebooku rozważałam deskę kompozytową, pomalowanie płytek farbą, ułożenie gotowych płytek drewnianych z Ikei  oraz położenie desek. Mimo moich obaw wybraliśmy ostatnią opcję, gdyż mojemu mężowi zależało na drewnie i sam podjął się zadania. Tutaj pokazywałam efekt końcowy.

Nasz balkon ma wymiary ok. 1,67 m x 3,10 m. Wybraliśmy modrzew, gdyż to wytrzymałe drewno, jednak nie wiem czy polski czy syberyjski (ten drugi ponoć lepszy). Bardzo długo wybieraliśmy deski w sklepie - większość się nie nadawała do kupienia - poobijane, z żywicą, ogromne sęki itp. Nasze deski miały wymiary 14,5 cm na 2,2 m długości, więc je docinaliśmy. Postanowiliśmy położyć deski wzdłuż, a legary na szerokość balkonu.

Zaczęliśmy od pomalowania płytek przypodłogowych. Oczywiście najpierw obkleiłam płytki taśmą, by wyszło równo, przetarłam płytki rozcieńczalnikiem, by je oczyścić, a następnie za pomocą pędzla nałożyłam farbę. Powinnam to zrobić dzień wcześniej, ale nie miałam takiej możliwości. Sporo to opóźniło pracę, bo musieliśmy odczekać aż trochę wyschną. Drugą warstwę nałożyłam dopiero jak już cała podłoga była gotowa, ale jedna też była dosyć kryjąca (na zdjęciach). jak widać - ściany mamy niestety w dwóch kolorach: białym i jasnożółtym. To temat na odrębny wpis - "jak pomalować całość na biało, żeby spółdzielnia się nie czepnęła". Kolory na zdjęciach są różne w zależności od tego jakie światło akurat padało na balkon.

Ponieważ nie chcieliśmy pokryć wszystkich płytek farbą (kto wie, co będzie za kilka lat), mój mąż wymyślił aby przykleić grubą folię taśmą dwustronną.

Następnie układaliśmy plastikowe legary. Oczywiście trzeba było je przyciąć wyrzynarką. U nas jest ich pięć w równych odstępach i na nich opierają się deski. Mocowane są czarnymi śrubami o długości 3,5 cm. W kilku miejscach użyliśmy takich 4,5 cm, bo deski były powyginane (w sklepie nie było widać różnicy) i śruby puściły.

Każdą deskę przed przykręceniem malowałam od spodu farbą. Można olejem do drewna lub impregnatem do drewna do użytku zewnętrznego. My wzięliśmy pierwszy lepszy impregnat z półki i w domu okazało się, że nie jest bezbarwny tylko mahoń, czyli ciemny brąz. Z tego względu wzięłam do tego celu inny impregnat w kolorze szarym, który miałam w domu firmy Śnieżka.

Między deskami powinno się zachować niewielką dylatację (chociaż 2 mm), ale krzywe deski to i nierówne szczeliny. Niektóre trzeba było na siłę przyciągać, żeby szczeliny były jak najmniejsze. Są do tego specjalne urządzenia, ale nie przewidzieliśmy tego problemu. Aby zachować odstęp między deskami wkładaliśmy kątownik lub kawałek cienkiej deski. Wiórki z wiercenia wkrętów odkurzaliśmy na bieżąco. Nasze miejsce pracy wyglądało tak.

Największy problem mieliśmy z ostatnią deską. Przy wejsciu mamy próg, więc legarów tam nie można było położyć. Poza tym ze względu na krzywe deski ta ostatnia ma inną szerokość z każdego końca. Możecie sobie wyobrazić naszą frustrację, gdy w sobotę (a był to drugi dzień pracy) próbowaliśmy skończyć kładzenie desek i źle ścieliśmy ostatnią deskę, jaką mieliśmy. W dodatku byliśmy już spóźnieni na urodziny teścia (bagatelka 100 km od nas) i w pocie czoła cieliśmy deskę na długość wyrzynarką, która nie jest stworzona do tego celu. Na szczęście udało się deskę przyciąć z drugiej strony.

O ile to mąż decydował o rodzaju podłogi (oraz o stronie deski z drobnymi ryfowaniami), to ja wybrałam kolor. Jedyny szary olej do drewna do użytku zewnętrznego jaki spotkałam to Elit firmy Beckers, ale możliwe, że są także inne dostępne. My dorwaliśmy ją w Castoramie, w Leroy Merlin jej nie było i próbowali mi wmówić, że nie ma na rynku szarych olejów. Zainwestowałam w dobry pędzel i kładło się ją przyjemnie. Drewno nasiąkało porządnie, zapach był mniej uciążliwy niż farby do płytek. Drugą warstwę nałożyłam następnego dnia, w niektórych miejscach pociągnęłam pędzlem trzy razy. I to był błąd, bo nadmiar farby trzeba usunąć, a nie jest to proste przy drobnych ryfowaniach. Najlepiej zrobić to od razu, nie liczcie, że olej się wchłonie czy wyparuje. Ważne jest, żeby malować w niedeszczowy dzień, żeby olej mógł spokojnie wyschnąć. Po skończonym olejowaniu pomalowałam boczne płytki drugą warstwą farby. U nas farba do płytek idealnie zgrała się z kolorem oleju. Muszę przyznać, że się tego nie spodziewałam.

Po czterech tygodniach użytkowania jestem zadowolowa z podłogi. Jest dużo przyjemniej, spędzamy na balkonie mnóstwo czasu. Ponieważ jest ciepło to drzwi są praktycznie cały czas otwarte, a Łucja robi tam sobie plac zabaw. Woda z ulewy nie wsiąknęła, więc wnioskuję, że drewno jest dobrze zabezpieczone. Pewnie po zimie trzeba będzie powtórzyć zabieg, ale na razie się tym nie martwię.

Jedynie rozsypanej ziemi nie da się wytrzeć (ryfowanie) i latam z odkurzaczem, bo Młoda lubi wysypywać z doniczek :).

Poniżej mój SUBIEKTYWNY wybór materiałów. Nie jest to reklama, a nasze prywatne wybory.

Narzędzia:

- wyrzynarka

- szlifierka

- wiertarka

- wkrętarka

- odkurzacz (m.in. do usuwaniu wiór po wkrętach)

Materiały:

- deski (u nas modrzew, 19 sztuk o długości 2,2 m)

- legary (u nas 5 sztuk o długości 2 m)

- taśma malarska

- wkręty w dużej ilości

- folia malarska do położenia pod spód (opcjonalnie)

- farba do płytek (ja użyłam Hardfloor w kolorze szarym)

- pędzel/wałek do farby

- rozcienczalnik do przemycia płytek

- olej do drewna do użytku zewnętrznego (ja użyłam Beckers Elit Traolja z mieszalnika w kolorze A329, baza FGL, 2 puszki po 0,9 l, znacznie więcej niż pisze na opakowaniu)

- dobry pędzel do oleju

- kątownik lub kawałek drewna do odmierzania dylatacji między deskami

- miarka, ołówek

- impregnat do pomalowania drugiej strony desek(opcjonalnie, może być ten sam olej)

I na koniec - jesteśmy (a właściwie byliśmy) laikami w tym temacie. Możliwe, że dało się to zrobić lepiej/taniej/szybciej, ale na to nie wpadliśmy. Jak to mówią "powyższy tekst nie zastąpi wizyty lekarskiej" tudzież zasięgnięcia rady u specjalisty ;-).

A poniżej mały podgląd na sukkulenty (oszalałam na ich punkcie) i jedną z balkonowych nowości. Będzie więcej, więc stay tuned. Tak wygląda kolor w rzeczywistości - taki sinoszary. Nie jest do końca kryjący, słoje są widoczne. 

To kto się bierze za podobne przedsięwzięcie? Pytajcie, a jeśli tylko będę wiedziała to odpowiem :).

Uściski,